مقایسه کارائی علفکشهای پیش و پس رویشی بر کنترل علفهایهرز در نخود پاییزه |
کد مقاله : 1024-9THISWSCON (R2) |
نویسندگان |
مژگان ویسی *1، مهدی مین باشی2 11بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرمانشاه، ایران. 2مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران |
چکیده مقاله |
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر علفکشها بر علفهایهرز پهنبرگ در مزارع نخود در استان کرمانشاه، در سال زراعی 1397-1396 به اجرا در آمد. آزمایش شامل 13 تیمار در 4 تکرار در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. تیمارها شامل کاربرد علفکشهای پیشرویشی ایزوکسافلوتل + سیپروسولفامید به میزانهای 2/0، 3/0 و 4/0 لیتر در هکتار، اکسیفلورفن 5/0 و 7/0 لیتر در هکتار، متریبوزین 3/0 کیلوگرم در هکتار و علفکشهای پسرویشی ایزوکسافلوتل+ سیپروسولفامید به میزانهای 2/0، 3/0 و 4/0 لیتر در هکتار، اکسیفلوروفن7/0 لیتر در هکتار، فلومت سولام 20 گرم در هکتار، پایریدیت 2 لیتر در هکتار و شاهد وجین دستی بودند. نتایج نشان داد که علفکشهای متریبوزین به دلیل گیاهسوزی و فلومت سولام به دلیل کنترل ضعیف علفهایهرز غیر قابل توصیه می باشند. بهترین تیمارها از نظر کاهش وزن خشک کل علفهایهرز، پایریدیت (70 درصد) و اکسیفلورفن پسرویشی 7/0 لیتر در هکتار (70 درصد) بودند. پایریدیت بیشترین افزایش عملکرد دانه نخود را نسبت به شاهد (149 درصد) داشت و پس از آن اکسیفلورفن پیشرویشی 5/0 لیتر در هکتار (139 درصد) قرارگرفت. با توجه به نتایج میتوان از اکسیفلورفن پیشرویشی به میزان 5/0 لیتر در هکتار به عنوان علفکش جایگزین پایریدیت (به دلیل هزینه بالای این علفکش) استفاده کرد. |
کلیدواژه ها |
اکسی فلوروفن، تراکم، علفکش، عملکرد دانه |
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |