اثر خاک‌دهی پای بوته بر تغییرات مکانی کاتوس (Cynanchum acutum L.) در مزارع نیشکر
کد مقاله : 1056-9THISWSCON (R2)
نویسندگان
ساسان عبدالهی لرستانی *1، مصطفی اویسی2، حسن علیزاده3، حمید رحیمیان مشهدی3
1پژوهشگر بخش علف های هرز، موسسه تحقیقات و آموزش نیشکر
2دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران
3استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران
چکیده مقاله
این آزمایش به منظور مطالعه توزیع مکانی علف‌هرز کاتوس در مزارع نیشکر در شرکت سلمان فارسی در سال 1397 به اجرا گذاشته شد. بر این اساس سطحی برابر با سه هکتار، به صورت یک شبکه‌ی متشکل از 300 نقطه ثابت که بین هر یک از آنها 10 متر فاصله در نظر گرفته شده بود، تعیین شد. ارزیابی نقاط در شش نوبت پیش، و پس از اعمال خاک‌دهی پای بوته نیشکر صورت گرفت و در هر نقطه تراکم بوته کاتوس تعیین و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار زمین آمار جی‌اس پلاس (GS+) صورت گرفت. نتایج نشان داد که واریوگرام‌های مربوط به کاتوس با مدل‌های نمایی، گوسی، و کروی مطابقت داشتند. بیشترین و کمترین دامنه تأثیر (قطر لکه) کاتوس پیش از خاک‌دهی به ترتیب 98/22 و 36/14 متر به دست آمد. همچنین پس از خاک‌دهی که اغلب از اواسط الی اواخر زمستان صورت گرفت، کمترین و بیشترین دامنه تأثیر کاتوس به ترتیب برابر با 62/17 و 06/18 تعیین شد. به طور کلی نتایج نشان داد که علف‌هرز کاتوس در ابعاد مکانی و زمانی پویا است. همبستگی مکانی قوی بین نمونه‌ها نشان از حضور لکه‌ای علف‌هرز کاتوس در مزرعه داشت. بر همین اساس مدیریت متناسب با مکان لکه‌ها فراهم خواهد شد، و علاوه بر صرفه‌جویی در وقت و هزینه‌ها، آلودگی ناشی از کاربرد سراسری علف‌کش‌ها در مزارع را کاهش خواهد داد.
کلیدواژه ها
الگوی پراکنش، کریجینگ، نیشکر، همبستگی مکانی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی