اثر بعضی علف‌کش‌های خاک مصرف و غرقآب بر کنترل گل‌جالیز مصری(Phelipanche aegyptiaca) در آفتابگردان (Helianthus annus)
کد مقاله : 1086-9THISWSCON (R2)
نویسندگان
مختار آقاعلیخانی1، حسن علیزاده *2، مصطفی اویسی3، مجتبی میراب زاده4
1دانشجوی سابق کارشناسی ارشد رشته شناسائی و مبارزه با علفهای هرز، گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده گان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
2استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده گان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
3دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران
4هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده گان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
چکیده مقاله
به ‌منظور بررسی کنترل گل‌جالیز با علف‌کش‌های خاک مصرف در زمان خاکورزی و همچنین بررسی تاثیر روش غرقابی بر کنترل گل‌جالیز، آزمایش مزرعه‌ای در سال زراعی 1396 با سه رقم آفتابگردان (پروگراس، فرخی و آجیلی)، در روستای خیارج از توابع شهرستان بوئین زهرای استان قزوین اجرا شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 17 تیمار (یک تیمار غرقاب و 16 تیمار علف‌کش خاک مصرف با سه غلظت (صفر، هفتاد و پنج و صد درصد توصیه شده) و سه تکرار انجام شد. صفات اندازه‌گیری شده شامل تراکم، وزن ‌تر و ‌خشک گل‌جالیز و شاخص‌های زیستی آفتابگردان بود. نتایج آزمایش نشان داد که بهترین کنترل گل‌جالیز، به‌ترتیب در تیمارهای روش غرقابی (1/90 درصد کنترل گل‌جالیز)، سه لیتر بوتاکلر (ماچتی 60 درصد ای سی) در هکتار (1/88 درصد کنترل گل‌جالیز)، 5/1 لیتر سیکلوات (رونیت 72 درصد ای سی) در هکتار (88 درصد کنترل گل‌جالیز) و چهار لیتر اتال فلورالین (سونالان 3/33 درصد ای‌سی) در هکتار (87 درصد کنترل گل‌جالیز) بود. بر اساس نتایج، در کرتهای شاهد، ارقام آجیلی، فرخی و پروگراس، به‌ترتیب بیشترین شاخه‌‌‌‌سار گل‌جالیز را داشتند.
کلیدواژه ها
گل‌جالیز مصری، انگل، تحمل، حساسیت، خاکورزی.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر